Sochaczew

Jak dojechać?

Samochodem najszybciej trasą nr 50 w kierunku na Sochaczew

Odleglość:  27 km

Czas:  30 min

Czas zwiedzania:  kilka godzin w zależności od planu wycieczki

Wyjeżdżając z bramy kierujemy się na prawo, obok krzyża wjeżdżając na drogę asfaltową skręcamy również w prawo kierując się na Tomaszew/Sekule/Wiskitki. Na rynku w Wiskitkach w lewo w kierunku Sochaczewa (Uwaga: nie wjeżdżamy na autostradę). Dojeżdżamy nad autostradą do ronda, tu kończy się obwodnica Żyrardowa (odcinek trasy nr 50 Grójec – Sochaczew) my skręcamy w prawo i jedziemy prosto do Sochaczewa.

Historia Sochaczewa.
Najstarsze ślady osadnictwa w Sochaczewie znane są z terenów dzisiejszych dzielnic miasta – Boryszewa i Karwowa, gdzie w trakcie badań archeologicznych znaleziono materiał ceramiczny, narzędzia krzemienne i toporek kamienny, datowane na okres środkowej i młodszej epoki kamienia, czyli mezolitu i neolitu. W latach 1959 – 1961 podczas badań wykopaliskowych prowadzonych w Trojanowie, odkryto ponad 220 zespołów grobowych – pochówków ciałopalnych. Cmentarz użytkowany był od około V do I w. p. n. e. Analogiczne stanowisko odkryto w 2003 roku w Chodakowie – Zwierzyńcu, gdzie w trakcie wykopalisk znaleziono 26 grobów ciałopalnych – popielnicowych i jamowych. Z początków naszej ery ( I – II wiek), pochodzą odkrycia rzymskich monet z Boryszewa. O osadnictwie z wczesnego średniowiecza świadczą wykopaliska z „Poświętnego” ( rejon ulic Staszica i Farnej), gdzie odkryto relikty zabudowy kościelnej i cmentarzysko szkieletowe.
Badania archeologiczne Wzgórza Zamkowego wykazały, że drewniano – ziemny gród obronny został wzniesiony na początku XIII stulecia. Powierzchnia warowni wynosiła około 50-70 m², jednak mimo niewielkich rozmiarów, stanowiła mocny punkt oporu w czasie wojen. W połowie XIV wieku, na miejscu grodu, wzniesiony został zamek w stylu gotyckim.Pierwsza pewna notka o Sochaczewie, jako siedzibie kasztelanii pochodzi z 1221 roku, w której wspomniano o kasztelanie Falentym, mieszkającym wówczas w grodzisku. W tym czasie na terenie Sochaczewa istniała osada targowa, powstała na skrzyżowaniu ważnych szlaków handlowych wiodących ze wschodu na zachód i z południa na północ. Wzrost znaczenia grodu sprzyjał szybkiemu rozwojowi podgrodzia, czyli osiedla, zamieszkiwanego przez rzemieślników i kupców. Rzemiosło i handel przeważały nad uprawą roślin i hodowlą zwierząt.
W I połowie XIV stulecia (w 1324 roku) Sochaczew uzyskał prawa miejskie, co było potwierdzeniem pełnionych przez ten ośrodek funkcji, ale przede wszystkim stwarzało miejscowości nowe, nieporównywalnie lepsze warunki dalszego rozwoju. Konsekwencją lokacji było także przesunięcie centrum życia gospodarczego oraz nowa, logicznie zaplanowana organizacja przestrzenna polegająca na ujednoliceniu zabudowy, wytyczeniu rynku i regularnej siatki ulic. W 1377 r. książę Siemowit III zorganizował w Sochaczewie zjazd książąt i wielmożów mazowieckich, na którym spisano wspólne prawo dla całego Mazowsza. Zmiany prawne zwane również „statutami mazowieckimi” było bez wątpienia jednym z najdonioślejszych wydarzeń w średniowiecznym Sochaczewie. Jest to najstarszy pisany zbiór praw mazowieckich, który zapoczątkował kodyfikację prawa rozwijaną na wielką skalę.
W okresie panowania Siemowita IV słynny na całą Europę rycerz Zawisza Czarny z Garbowa w imieniu własnym i króla Władysława Jagiełły wypowiada na sochaczewskim zamku wojnę Zakonowi Krzyżackiemu. W roku 1476 ziemia sochaczewska za sprawą króla Kazimierza Jagiellończyka została wcielona do Królestwa Polskiego.
W ten sposób kończy się jeden z etapów średniowiecznej historii Sochaczewa, który aż do roku 1590 przeżywa swój „złoty okres”. Wówczas mieszkańcy otrzymali prawo obchodzenia dorocznego jarmarku, który w późniejszych latach odbywał się cztery razy do roku, zaś kupcy otrzymali przywilej handlu z Gdańskiem, Lublinem oraz Rusią. Szacuje się, że Sochaczew liczył wtedy około 3000 mieszkańców a granice miasta wyznaczała drewniana palisada.
Dzieje miasta wiążą się również z tragicznymi wydarzeniami. Od roku 1590 drewnianą zabudowę miasta cyklicznie trawiły pożary. Również zawieruchy wojenne, takie jak potop szwedzki, nie omijały Sochaczewa, obracając go w ruinę.
Ponowne oznaki ożywienia gospodarczego na ziemiach sochaczewskich przypadają na lata 1748-1784. W tym czasie dokonano przebudowy klasztoru i kościoła sióstr dominikanek oraz kościoła dominikanów. Częściowo odbudowany zamek pełnił wówczas rolę archiwum dla dokumentów sądu grodzkiego.
Rozkwit miasta nie trwał jednak długo. II połowa XVIII wieku to początek schyłku polskiej państwowości, wielkie wydarzenia polityczne miały również wpływ na losy Sochaczewa. Dało się odczuć echa takich wydarzeń jak przystąpienie szlachty polskiej do konfederacji barskiej, Insurekcja Kościuszkowska 1794 roku oraz porozumienie zaborców w sprawie rozbioru ziem polskich. W wyniku ich postanowień granica Królestwa Pruskiego po roku 1793 w dużej mierze opierała się na rzece Bzurze. Mimo tego, dogodne położenie miasta rokowało pomyślny rozwój. To położenie wywołało zainteresowanie miastem władz Królestwa Polskiego. Aż do powstania listopadowego znaczne nakłady finansowe szły na jego rozbudowę. W 1824 r. wytyczono nowy ciąg uliczny, zbudowano nową groblę i most na Bzurze.
W czasie zaborów miasto przeszło wiele istotnych zmian. Jedną z nich było połączenie miasta w 1903 roku z linią kolejową Warszawa – Łódź – Kalisz. W 1913 zostaje uroczyście otwarta fabryka sztucznego jedwabiu w Boryszewie, działająca nieprzerwanie do wybuchu I Wojny Światowej.
Zacięte walki, które od grudnia 1914 do lipca 1915 roku toczyły się nad Bzurą i Rawką obróciły ponownie w gruzy Sochaczew i najbliższe okolice. Obok Kalisza było to najbardziej zrujnowane miasto Królestwa Polskiego.
W okresie międzywojennym następował rozkwit miasta pod względem przemysłu i budowy wielu obiektów użyteczności publicznej. W 1939 roku Sochaczew liczył już 13 500 mieszkańców.
Początek II Wojny Światowej to dla miasta czas okupacji niemieckiej i wynikających z niej zniszczeń. W dniach 13-16 września 1939 roku toczyły się zacięte walki o Sochaczew, będące fragmentem Bitwy nad Bzurą. Już od pierwszych dni okupacji hitlerowcy rozpoczęli terror wobec ludności Sochaczewa. Wymordowali większość ludności żydowskiej, która stanowiła prawie 1/4 ludności miasta. W samym mieście dokonano wielu zamachów i aktów sabotażu skierowanych przeciwko okupantom. 17 stycznia 1945 Sochaczew został zajęty przez jednostki Armii Czerwonej, które rozbiły znajdujące się tu oddziały niemieckie. Za bohaterską postawę swych mieszkańców podczas II wojny światowej miasto odznaczono w 1985 roku Krzyżem Grunwaldu III Klasy.
Ważną datą w historii ziemi sochaczewskiej jest 22 lutego (1 marca) 1810 roku. Tego dnia, w Żelazowej Woli, wsi położonej w pobliżu Sochaczewa, w oficynie dworku należącego do rodziny Skarbków przyszedł na świat syn Justyny z Krzyżanowskich i Mikołaja Chopina
– Fryderyk. Był on ich drugim dzieckiem, które ochrzczone zostało w pobliskiej parafii św. Rocha i św. Jana Chrzciciela w Brochowie. Jesienią 1810 roku cała rodzina kompozytora przeniosła się do Warszawy, gdzie Mikołaj Chopin został wykładowcą języka i literatury francuskiej w Liceum Warszawskim. W wakacje Chopinowie chętnie przyjeżdżali do Żelazowej Woli, gdzie mogli odpocząć od codziennych trosk i obowiązków, a przyszły wybitny muzyk mógł w ciszy otaczającej go przyrody rozwijać talent gry na fortepianie. Latem 1830 r. podczas swojego ostatniego letniego pobytu w Żelazowej Woli, kompozytor przyjechał do Sochaczewa na spotkanie z Piotrem Szembekiem. Generał 3. brygady piechoty, miłośnik muzyki, dobry skrzypek zaproponował młodemu Chopinowi wspólny koncert. Fryderyk opisał to wydarzenie w liście do T. Woyciechowskiego: „Byłem też onegdaj w obozie u jen. Szembeka po raz wtóry. Trzeba Ci wiedzieć, że on zawsze w Sochaczewie konsystuje i z Michałem się umówili żeby mnie do niego zawiózł. Gdy to jednak nie przyszło do skutku Czajkowskiego […] adiutanta nasłał i mnie tam do niego wzięli”. Chopin podczas koncertu zagrał swoje kompozycje m.in. Adagio z koncertu fortepianowego f-moll i wysłuchał koncertu orkiestry garnizonowej. Po występie wsiadł do powozu i wrócił do Warszawy, niemalże prosto do Teatru Narodowego na operę.

Więcej o Chopinie: Trasa wycieczki Śladami Fryderyka Chopina

Miejsca godne polecenia:  Muzeum Kolei Wąskotorowej

http://sochaczew.pl/home/www/1607?title=Zabytki&filterId=3&tabId=58

http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/search,1,-1,-1,977120,-1,-1,-1.html